प्रज्ञा प्रतिष्ठान चर्चामा छ
यतिखेर नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठान चर्चामा छ । त्यसो त, प्रतिष्ठान कुनै न कुनै सन्दर्भमा चर्चामा रहेकै हुन्थ्यो । चर्चामा छ । फेरि चर्चामा हुनेछ । यस पटक प्रतिष्ठानको नेतृत्व, गैरकानुनी भनिएको नेतृत्वको नियुक्ति
अस्तित्व (कविता)
तिम्रो मनमा जसको विशाल आदर छ अमरत्वप्रति समर्पण छ
जुँगे
राति अबेर सुतेकाले रमेशलाई निन्द्रा राम्ररी परेन । छटपटी मात्र भइरहन्छ । निदाउन खोज्छ निदाउन सक्तैन । घडी हेर्दा ४ मात्र बजेको । कहिले झ्याल खोलेर हेर्छ त कहिले ओच्छ्यानमा लम्पसार भएर सुत्छ । निदाएको जस्तो पनि लाग्छ उसलाई तर अरूले भनेको कुरा सम्झेर एक्लै बरबराउँछ । फेरि सम्हाल्दै भन्छ, “कसलाई विश्वास गर्ने ? विश्वास गर्नलायकका मान्छे नै कोही रहेनछन् यहाँ । जसलाई विश्वास ग¥यो, लात हानिहाल्ने ।” घडी हेर्छ रमेश । ५ बजिसकेको रहेछ । उठेर ऊ तल जान्छ र ढोकामा टकटक हान्छ । भित्रबाट आवाज आउँछ, “को ? यहाँ कोही पनि छैन । बाहिर गइहाल ।” “म रमेश ।”
मधुपर्कको डिजिटल प्रति गोरखापत्रलाई हस्तान्तरण
अनुसन्धानदाता शिव रेग्मीद्वारा सङ्कलन गरिएका मधुपर्क मासिक पत्रिकाको विभिन्न अङ्कको डिजिटलाइजेसनको प्रति मार्टिन चौतारीले गोरखापत्र संस्थानलाई हस्तान्तरण गरेको छ । रेग्मीकी छोरी शैलेजा रेग्मी भट्टराईले सङ्कलित प्रति मार्टिन चौतारीलाई हस्तान्तरण गर्नुभएको थियो र सोही प्रति मार्टिन चौतारीले शुव्रmबार गोरखापत्र संस्थानका महाप्रबन्धक लालबहादुर ऐरीलाई हस्तान्तरण गरेको छ ।
हाराहारी
डिलमा फेरि जञ्जाल बुर्कुसी ढुङ्गैढुङ्गा मैदानै मैदान विशाल वटवृक्ष
मगज (कविता)
अल्फ्रेड नोबेल महोदयका महान् प्रयोगशालामा
कठिन हुन्छ (कविता)
कठिन हुन्छ आफ्नैले दिएको पीडा आफ्नो ठानेर पिउन
पटकथा विस्तारमा
हज्जारौँ शब्दहरूले पुरेका खिया लागेका उमेरका चाङमा ।
शून्य
न देह मेरो न त हुन्छ देही मुहारको दर्पण हैन केही शरीर हाँक्ने सरकार छैन मेरै मलाई अधिकार छैन ।
जीवनमा
मनग्य होस् आम्दानी मनासिब रहोस् खर्च
किन खोजिरहेछ ऊ अर्को सम्बन्ध ?
कति सुहाएको, आफ्नो स्थापित सम्बन्धमा, कति रमाएको
ए रवि
ए रवि, जा न आज मेरो छोरोको बिहेको दिन
भानुभक्त @ लिङ्ग्वाफ्रान्का डटकम
जब जब चेतनाको प्रवाहमा थाल्छन् गुन्जिन कोरोना कोरस
सम्मानमा भानु
तिम्रो नाम लिँदा यौवनले फक्रिएको फूल झैँ फुल्छ गर्वले छाती
अजेय जनता
जनता नै देवता हुन् पुज्य सुनका थाली जनता नै मालिक हुन् धरतीका माली
युगल गीत
केटी : वासन्ती बहार छर्न आउनू है ! खालि छ सिउँदो भर्न आउनू है !
बुढ्यौली
के भनी मलाई सताइरहन्छ, मनको कुनामा
जीवन सन्देश
म सूर्य म ताप म जीवन स्रोत
बटुवा
म आज पनि त्यहीँ छु यात्री कुर्दै छु थाह छैन कसलाई
आमा र देश
मेरी आमा जस्तो हुनुहुन्छ त्यस्तै छ मेरो देश काटीकुटी केही फरक छैन नाकको टुप्पोमा रिसको हिमाल
टाढा रहेको प्रेमीसँग
म सदेह तिमीसँग छैन त के भयो ? मेरो हंश तिमीमा एकाकार नै छ नि !
गजल
बिना कसुर सभा छली भाग्नु हुन्न भाइ कान नछामी हल्लापछि लाग्नु हुन्न भाइ !
छलेर जानुभयो
१४ वैशाख २०८०, बालकोट, सूर्यविनायक श्रद्धेय दाजु कृष्ण जोशी, यो प
लेतेको चिनो
‘लेते आइपुगे जस्तो छ’, निर्माणाधीन पुल, माटोको लेदो बगाएको खोला अनि सडकैभरि माटोको लेदो देखेपछि अनुमान ग¥यौँ हामीले । नभन्दै लेते त साँच्चिकै आइपुगेको पो रहेछ ।
मनहरू र गाउँ
लाग्छ, मान्छेको मनले सबैभन्दा धेरै सम्झिने कुरामध्ये एक हो– गाउँ । आफ्नो गाउँ । आफू जन्मेको, हुर्केको, तातेताते गर्दै हिँडेको, हाँसेको, खेलेको, मन दुखाएर रोएको, उकाली–ओराली
