डिलमा फेरि जञ्जाल बुर्कुसी ढुङ्गैढुङ्गा मैदानै मैदान
विशाल वटवृक्ष
लोकगीत -याप साका नाका दाप्चा चरम
समय टिप्दै हिँड्नेहरू नरमाया र निवेदिता
म हुन्न कोही हुन्नन क्षितिज पारि नचुहाउनु बाछिटा समतल पहिरन
आधिपत्य उनैलाई निर्धक्क जीवन के हो
अनायाश नहुने खोट आकाश मुद्रा
हुलहुल वायुमण्डल गुञ्जना को सुन्ने, को नसुन्ने
यो तिमीलाई यो उनलाई
पादुकी विचलन सही त्यही छोपेर
तस्बिरै तस्बिर दुन्दुभी सपना टुप्पामा
दृश्य दोष कसैले भने हुनदिनु छ
ऐँसेलु मुस्कान चिरीकाजी गणेशजीको कान्लै कान्ला
माछा पोखरी पानीपँधेरो
क्लेरा र उनकी आमा सौम्यता
ढुङ्गेधारा उकाली ओराली लुकामारी
कसले सुन्ने परन्तु परन्तु गहना चमेरा रहे न रहन्छन् तिमी अनवरत
बोल नबोल पर्खाल जति कुण्ड कुण्ड
जलराशि थपे अञ्जुली न घाम न जून
कसलाई दोष दिनु ईश्वर उनैको
यो यो अर्कै युग हो जस्तो धरती बन्नुपर्छ
नत्र रोकिएन पानी जतातता
सदाझैँ झमक्क छैन साँझ
अलिकता उघारे ।
