ब्लकबस्टर चलचित्र ‘पूर्णबहादुरको सारङ्गी’ बाट चर्चामा आएका निर्देशक हुनुहुन्छ, सरोज पौडेल । निर्देशक पौडेल निर्देशित दोस्रो चलचित्र ‘कोसेढुङ्गा’ अहिले प्रदर्शनरत छ । चलचित्र ‘कोसेढुङ्गा’ ले दर्शकमाझ जति छाप छोड्ने अपेक्षा गरिएको थियो त्यो चलचित्र कथ्यशैली हेर्दा खासै पूरा नहुने देखिन्छ । ‘पूर्णबहादुरको सारङ्गी’ ले जस्तो दर्शकलाई हलसम्म तान्ने दम ‘कोसेढुङ्गा’ मा छैन ।
रङ्गकर्मी रङ्गकर्ममा मात्र सीमित नभएर चलचित्रमा पनि जम्ने जमर्को गर्नु नौलो कुरा होइन । त्यसमाथि अहिले रङ्गमञ्चकै कलाकार छ्यापछ्याप्ती चलचित्रमा देखिएका छन् । चलचित्र रङ्गमञ्चकै कलाकारको अभिनयमा निर्भर छ भन्दा फरक पर्दैन । त्यसैले नयाँ रङ्गकर्मीको मनमा अहिले चलचित्रमा अभिनय गर्ने रहर जागेको छ । रङ्गमञ्चमा मात्र सीमित रहँदा कतै हराइने हो कि भन्ने डरले पनि रङ्गकर्मी चलचित्रमा अभिनय गर्न लालयित भएका हुन् कि भन्ने अनुमान लगाउन सकिन्छ ।
समयले तिजलाई परिवर्तन गरेको हो या तिजले समयलाई । यो बहसको विषय होला तर जसरी तिज मनाउने चलनमा परिवर्तन आएको छ, यसको प्रत्यक्ष प्रभाव तिजका गीतमा पर्न थालेको छ । यसले मौलिकता जोगाउन लागिपरेका कलाकारलाई समेत टाउको दुखाइको विषय बनेको छ ।
महिलाहरूको पर्व तिजले अहिले सबै वर्गलाई छोएको छ । फेरिएको तिज शैलीकै कारण हरेक वर्गको तिज पर्वप्रति आकर्षण बढेको देखिन्छ तर नयाँ पुस्ताका महिलाले तिजको असली संस्कृति बिर्संदै गएका हुन् कि भन्ने भान पनि हुन थालेको छ ।
देवीदेवताको सेवाका नाममा कन्या बालिकालाई ‘देउकी’ बनाउने चलन अहिले पनि गाउँघरतिर चल्दै आएको छ । छोरा जन्मिए राजा बन्छ, छोरी जन्मिई भने कुलको इज्जतका लागि बलि दिने चलनका अन्धविश्वासी कुरा अहिले पनि गाउँघरतिर सुनिन्छन् ।
गाईजात्रा भन्नेबित्तिकै सांस्कृतिक पर्वका रूपमा लिइन्छ । साउनको अन्तिम हप्तातिर नेवार बस्तीमा गाईजात्राको सांस्कृतिक पर्व चलिरहँदा काठमाडौँका केही सभा हलमा राजनीतिक तथा सामाजिक विषयवस्तुमाथि व्यङ्ग्यका गाईजात्रे हास्य कार्यक्रममा सञ्चालन भइरहेका छन् ।
‘केजिएफ’, ‘कान्तारा’ जस्ता चर्चित चलचित्रपछि होम्बाले फिल्म्स्ले ‘महाअवतार नरसिंह’ मार्फत एनिमेसन चलचित्रलाई माथि उठाउने काम गरेको छ । अश्विन कुमारद्वारा निर्देशित एनिमेटेड चलचित्रले एनिमेसन प्रविधिबाट विष्णुपुराणमा आधारित कथालाई चित्रण गर्न खोजेको छ ।
तान्त्रिकको वेशभूषामा खुला मैदानमा उत्रिएर एक जनाले १० भूमि अर्चना गरिरहेका थिए । आफ्नो जिउ बाँधेर, १० भूमि बाँध्ने र देवीदेवता पुज्ने त्यो अगुवाको पछि पछि थिए– सयौँ कलाकार । ‘सय थरी गोडा एउटै चाल’ भने जस्तै भूमि अर्चनामा एक हजार तीन सय विद्यार्थी गोडाको चाल मिलाइरहेका थिए ।
नेपालका हलमा दर्शकको चाप फेरि घट्न थालेको छ । नेपाली नाटक मञ्चन हुने ‘थिएटर’ मा भने दर्शक भरिभराउ छन् । पछिल्लो समय थिएटरले राम्रो बाटो समातेको छ भन्दा खासै फरक नपर्ला । यति मात्र होइन अहिले चलचित्रका धेरै कलाकार रङ्गमञ्चमा रुचि राख्न थालेका छन् ।
नाटक कलाको यस्तो विधा हो; जो यसमा डुब्छ उसले मात्र नाटकलाई बुझ्छ । बाहिरबाट हेर्दा नाटकको उद्देश्य र महत्व मनोरञ्जन जस्तो मात्र देखिन्छ तर रङ्गकर्मी भने यसभित्र जीवन नै लुकेको बताउँछन् ।
ताराहरूमध्येको एउटा एक्लो तारा हो ‘सैयारा’ जसले संसारलाई उज्यालो बनाउन आफ्नो तन, मन र धन सबै समर्पण गर्छ । निर्देशक मोहित सुरी निर्देशित चलचित्र ‘सायरा’ को संवाद हो, यो । निर्देशक सुरीले चलचित्र ‘आशिकी २’ बाट नै प्रेममा सफल–असफल भएका युवकयुवतीको कथा सुनाउँदै आएका छन्
साउन महिनाको पहिलो सोमबार । प्रायः महिलालाई काँचका हरिया चुरामा सजिएको देख्न सकिन्छ । साउनको सुरुवातसँगै हिन्दु महिलामा छुट्टै उत्साह र उमङ्ग छाएको छ । मेहदी र हरियो चुरा लगाउनेको ‘क्रेज’ यतिबेला बढ्दै गएको छ ।
चलचित्र हेर्दा त आन्नद आउँछ तर चलचित्र एउटा वा दुई वटा व्यक्तिका कारण चल्ने होइनन् । चलचित्र चल्ने भनेको टिम वर्कले नै हो । चलचित्रमा निर्देशकको आफ्नै भूमिका हुन्छ, गीत सङ्गीतको आफ्नै भूमिका हुन्छ र चरित्र पात्रको आफ्नै भूमिका हुन्छ ।
सम्बन्धको धागो सधैँ टिक्छ भन्ने हुँदैन ।
विभिन्न क्षेत्रमा संलग्न व्यक्तिमध्ये कसैले सोखले त कसैले बाध्यताले वैकल्पिक पेसा अपनाइरहेका छन् । कोही आर्थिक अवस्था बलियो बनाउन त कोही आफ्नो रुचिको सपना पूरा गर्न वैकल्पिक पेसातर्फ आकर्षित भएका छन् ।