म धरती/म जननी
उमार्नु छ मैले जमिनरूपी कोखमा
नवजीवनका टुसाहरू ।
सहेर जननी हुनुको प्रसव
बन्नु छ मैले नवजात बिरुवाको माली
सिञ्चित गर्नु छ मैले वक्षस्थलको पानीबाट
अङ्गरक्षक हुँ म उसको
जोगाउनु छ आँधी, हुरी, चट्याङबाट ।
छिन छिनमा होसियारीको नजर लगाउँदै
दिन दिनमा एउटै दैनिकी पछ्याउँदै
कति गाह्रो हुन्छ हुर्काउन एउटा बिरुवा
त्यागेर आफ्ना भोक, प्यास, निद्राहरू ।
रूपान्तरण भएपछि बिरुवा किशोर बोटमा
उखेल्नु पर्छ मैले उसका खराब सङ्गतका झारहरू,
सुनाउनु पर्छ मैले कहानीहरू कैयौँ अरू वृक्षका
जसले दिएथे ज्ञानको शीतलता
चराचर जगत्का लागि ।
जब एकदिन बन्छ ऊ वयस्क रुख
सकिँदैन अझै मेरो जिम्मेवारीको भारी,
चिप्लिन दिनुहुन्न मैले उसलाई मेरो माटोबाट
बनाउनु पर्छ मैले उसलाई माटोभक्त/मातृभक्त
मेरो जीवनको सतत उपलब्धि ।
खपेर जतिसुकै पीडा, कष्ट
आखिर
मैले हुर्काउनै पर्छ मेरो काखमा/पाखामा रुखहरू
किनकि
म धरती/म जननी ।
