आकाश र बादल (कविता)

तिमी बादल हुन्थ्यौ भने 

म आकाश हुन्थेँ होला । 

हेर, यी दुईका सम्बन्ध

न कसैको डर, न त चिन्ता

यो दुनियाँको भिडदेखि

धेरै टाढा  । 

त्यसो हुन्थ्यो भने 

जब म एक्लो हुन्थेँ 

तिमीलाई नै निर्धक्क भएर 

अँगालोमा बेर्थें

तिम्रै मायामा लडीबुडी खेल्थेँ

जब हामी मायामा तृप्त हुन्थ्यौँ

अनि तिमी खुसी हुँदै 

छ्याङ्ग हुन्थ्यौ,  

र संसारलाई न्यानो दिन्थ्यौ । 

तर आउँछन्, एक हुल 

विभिन्न बाधा र अड्चन हाम्रा मायामा

न म तृप्त हुन पाउँछु 

न तिमी तृप्त हुन पाउँछौ । 

गर्जन्छु म  

संसारलाई नै खाउँ जस्तो गरी

बर्सिदिन्छु रुँदै कराउँदै 

तिमी र मलाई हामी हुन नदिने 

यस संसारका विरुद्ध 

खै कसले बुझेको छ र हाम्रो सम्बन्ध ?

तिमी र म मात्र यस्ता पात्र हुन्थ्यौँ

जो यस संसारदेखि बेग्लै हुन्थ्यौँ । 

त्यस बादललाई बादल बनाउने

आकाशलाई आकाश बनाउने 

तिमी र म मात्र त हौँ

हामी एक अर्काका पूरक 

आकाशका लागि बादल 

र बादलका लागि आकाश जस्तै । 

बादल नभएको आकाश पनि 

के सुन्दर आकाश हुन्छ र ?