साँच्चै उच्च प्रवीण सभ्य पनको, उद्देश्य उम्दा थियो
पुर्खा पौरख गर्दथे गजबले, निर्माण राम्रो थियोे ।
गर्थे उच्च विकासका प्रगतिका, नौला अनौठा कुरा
रच्थे रे पुर व्योममा प्रविधिले, निर्माणका टाकुरा ।
अग्ला ती मयराज दानवहरू, हुन्थे पहाडै सरि
उम्दा सुन्दर टाकुरा गगनमा, निर्माण गर्थे अरि ।
मोती रत्न मुगा र पत्थर हीरा, जम्मा गरी बेसरी
रच्दो भो मयले नयाँ पुरहरू, छक्कै परे श्रीहरि ।
हालै मानिस अन्तरिक्षतिरमा, छन् खोज सन्धानमा
नौलो पुर बनाउने प्रविधिमा, छन् व्यस्त निर्माणमा ।
राम्रो भव्य विकासको प्रविधिको, सङ्घर्ष गर्ने भए
जागून् आाज विचारले मगजले, ज्ञानी गुनी सञ्जय ।
पुर्खाका नव कर्म अक्कल कला, राखून् सदा माथमा
ती वैज्ञानिक प्राज्ञ छन् प्रखर छन्, छन् व्यस्त सन्धानमा ।
भन्छन् मानिस चार छन् युगहरू, घुम्छन् सधैँ चक्रझैँ
लागून् विज्ञ विकासका पहलमा, धर्ती बनोस् स्वर्गझैँ ।
जन्मून् अर्जुन कृष्ण राम वसुजी, सीता उमा पार्वती
अर्को विश्व जमातका नरहरू, गर्लान् उँचो सम्मति ।
हाम्रा द्रोण वशिष्ठ व्यास मुनि हुन्, सञ्जीवनीका धनी
लिन्थे चाख अरू नयाँ अवनिका, नौला कथा जीवनी ।
यस्तो गौरवपूर्ण चिन्तन कला, राखेर मस्तिष्कमा
जन्मून् विज्ञ हजार लाख थलमा, नेपाल यो देशमा ।
जागून् सन्तति ज्ञानले मगजले, विज्ञानका रागले
बाँचोस् सत्य विचार यो भुवनमा, उत्सर्गका भावले ।
