पदार्थहरूको गीत (कविता)

जतिबेला मलाई ‘तिर्खा’ लाग्छ

त्यतिबेला बनिदिन्छौ तिमी ‘पानी’

भोक लाग्दा ‘अन्न’ वा ‘फलफूल’

अनि खोला तर्दा ‘लौरो’

थाहा छ मलाई–

‘खुशी’ हुँदा म

मभित्र उकासिने आनन्दको ‘झिलिमिली’

तिमी नै हुन्छौ

मेरो ग्लानिमा ‘गल्ने’

म धरमराउँदा ‘धरमरिने’

म दुख्दाको ‘उच्छवाश’

म थाक्दाको ‘सुस्केरा’

अनि मन हाँस्दाको सुसेली

बन्छौ तिमी नै

जब सबथोकमा मेरो

तिमी छौ—

शोकमा ‘शोक’ तिमी

भोकमा ‘भोक’ तिमी

‘तृष्णामा ‘तृप्ति’ तिमी

‘तमसमा ‘दीप्ति’ तिमी

त्यसैले

अब म आश्वस्त छु, निर्भय छु

थाहा पाइसकेँ मैले

मेरो ‘जन्म’ ‘जीवन’

‘जरा’ ‘मरण’ पनि त

तिमी नै हौ ‘पदार्थ’

तिमीलाई कसैले

पदार्थको साटो ‘ईश्वर’

भन्दा पनि

नभन्दा पनि

के पो फरक पर्छ र ‘तिमीलाई’ !