मृत्युको शैली

मृत्यु फरक शैलीमा आइरहेछ

मनिर

ऊ मभित्र गहिरोसँग रोपिइसकेको छ

न म उसलाई उखालेर फ्याक्नु सक्छु

न ऊबाट भाग्न

तथापि

म रोप्न सक्छु फूल जसले सजिन सक्छन्

कुरीति फेर्नेका छाती

म फलाउन सक्छु अन्न र सागपात जसले अघाउन सक्छन्

भोकाहरू

रच्न सक्छु सुन्दर कविता जसको झिल्काले

झङ्कृत हुन्छ मानव मन–मस्तिष्क र प्रस्फुरण हुन्छ नयाँ विचारको बीज

ऊ विस्तारै आउँछ तिम्रो हातमा टेकेर

तिमीले मेरो निधार सुम्सुम्याइरहेको बेला

म अन्तिम पटक तिमीहरूलाई हेर्छु

र हेर्छु संसारलाई

सुन्दर बनाउन नसकेको

उसले मेरो निधार चुम्छ

मेर‍ो धड्कन बन्द हुन्छ !