म आफैँमा हराएँ बाटो बिराएर
बाटो स्वयम् हरायो मलाई देखाएर
धरती हरायो आकाशलाई हेरेर
आकाश हरायो धरतीमा सुतेर ।
आकाशको पखेटा भए पो
उडेर कतै जान सक्छ
त्यसैले आफैँमा उदाङ्गिएर अल्झिएको छ ।
धरतीको खुट्टा भए पो
हिँडेर कतै पुग्न सक्छ
त्यसैले आफैँमा लमतन्न पसारिएको छ ।
म बाटो भए पो
अगाडि बढ्न सक्छु
त्यसैले खुम्चिएर एक्लै थन्किएको छु ।
बाटोको उद्देश्य भए पो
लक्ष्यमा पुग्न सक्छ
त्यसैले असामञ्जस्यमा एक्लै तन्किएको छ ।
