नेपालीका विपुल मनका मर्मका चेतनाका
उच्चोन्मेषी भव र नभका, घस्रिँदो जीवनीका
देख्दै बुझ्दै सुदुरपुरको झल्किँदो ज्योतिलार्ई
पक्डी, बाँडी अनुपम कला नित्य सिर्जी सजाई ।
नित्यै मेरो अभय पथमा माधवीको प्रभा होस्
साथी मेरो सरल पथमा माधवै नै सुवासोस्
मान्छे जागोस् रवज पथमा गुञ्जना रम्य पाओेस्
नित्यै चल्ने मनुज गति यो सिर्जनामा रमाओस् ।
मेरो सिल्पी सब भुवनको ब्रह्मवेत्ता विहारी
मेरो सिल्पी नवपथिकको चेतयात्राधिकारी
मेरो सिल्पी उपवन नयाँ स्पन्दनी मूल स्रोत
मेरो सिल्पी मनुजपथको सिर्जना छाँटकाँट ।
आभा चुम्दै भव र नभका, वक्षका, चेतमाला
ब्रह्माण्डैका गुँजन दुरका चम्किँदा ब्रह्मज्वाला
ओम्कारैका झलमल कलाकार सङ्केत पाऊँ
झल्का टिप्दै अब नवपथी ‘चारु’ का चाल चालूँ ।
त्यै चालाका प्रकृति, सुरका, वक्षका गीत गाऊँ
विश्वात्माका सुखद रसका, दीप्तिका छन्द पाऊँ
ती छन्दैमा विलयलयमा विश्व यो रच्न जागौँ
नित्यै सारा अविरल नयाँ–लोकमा डुल्न लागौँ ।
मान्छे के हो ? यस भुवनको चेतना ज्ञानरासी
मान्छे को हो ? गहनगुहको बोध, विज्ञान भाषी
मान्छे साँच्चै नवपलमुखी दीप्तिको मोहनी हो
नित्यै जागा मनमगजको कल्पना, सिर्जना हो ।
मान्छे उक्ल्योस् हिमशिखरका विम्बझैँ सिर्जनामा
मान्छे चम्क्योस् उदयचलका विम्बका सुप्रभामा
उड्दा, डुब्दा नभ र भवमा, माथमा, कल्पनामा
‘साक्षी’ होओस् हर नवपलै वक्षहोस् सत्यतामा ।
स्रष्टा, द्रष्टा ! भुवन भरिका दिव्यता, भौतिकैका
नित्यै जागा अतुल मनका चेतना, चिन्तनाका
ज्ञानी, ध्यानी महक महिमा दीप्त प्रकाश देऊ !
सारा आऊ कुसुुम मनले विश्व साझा सजाऊँ !
