बग्दैछ सपनाको महल, अभावका लहरले
कसरी जोत्छ र बाँझो बारी, कमजोर बहरले ।
लुटिएर गाउँ फर्कंदैछु धरधरी रुँदै, अहिले
आएको थिएँ अवसर खोज्दै, यहाँ म रहरले ।
रगत पसिना बगाएकै हुँ, यही सहरमा मैले
कहिल्यै आफ्नो ठानेन, मलाई यो सहरले ।
मिसावटको चलन, निकै नै बढिसकेछ यहाँ
जति पिउँदा पनि मान्छे मर्न सकेन जहरले ।
जिन्दगीको प्रहारले चट्टान बन्यो यो मुटु
दुख्दैन मन कुनै विघ्न बाधा र कहरले ।
