छोराछोरी पाउन धेरै, देवीदेउता भाकेँ मैले
खुसी बाँड्न नातागोता, इष्टमित्र डाकेँ मैले
कर्म गरेँ सन्तान भन्दै, खुट्टा लाग्ने बनाइदिएँ
बुढेसकालमा छोडी गए, वृद्धआश्रम ताकेँ मैले... ।
अहिले म जिउँदै हुँदा, भोक भोकै पार्छस् भने
हेला घृणा गरी हरपल, मेरा आँशु झार्छस् भने
म मरेपछि मेरो नाममा, दान धर्म नगर्नू छोरा
बाबु भन्न सर्म मानी, अहिले जिउँदै मार्छस् भने । ।
कमाइ ल्याउँछु भन्दै छोरो, विदेशतिर गएको छ
दुलही नाति सहर पसे, घरै रित्तो भएको छ
गरिखानु कसोगरी, हातपाउ चल्न छोडिसके
कहाँ पोखूँ जिन्दगीले, कति व्यथा सहेको छ... ।
छोराबुहारी पर सर्छन्, हाम्रो हातपाउ बसेदेखि
बोलाउँदा नि आँखा तर्छन्, हाम्रो हातपाउ बसेदेखि
सायद वाक्क लाग्यो होला, बुढा बाबुआमा पाल्नुपर्दा
कहिले मर्छन् जस्तो गर्छन्, हाम्रो हातपाउ बसेदेखि... ।
सारै मुटु दुख्यो आज, सायद चिरा परेको छ
जति रोक्न खोज्छु आँशु, उति उति झरेको छ
सन्तानले फालेको बाबु, अलपत्र भेटेपछि
अब कहिल्यै बाबु बन्दिनँ, मेरो रहर मरेको छ... ।
सामाखुसी, काठमाडौँ
