कमल कोइराला
हाँसमा बसी लिएकी हुन्छिन् पुस्तक साथमा
मधुर ध्वनि निकाल्ने वीणा छ अर्काे हातमा ।
वस्त्र छ सेतो पद्मासनमा चिटिक्क खुलेकी
ज्ञानको रश्मि छरेर आफैँ विद्यामा झुलेकी ।।
विद्याकी खानी भनेर हामी प्रार्थना गर्दछौँ
पाएर तिम्रै ज्ञानको ज्योति मस्तिष्क भर्दछौँ ।
पीयूष–धारा बगाई ज्ञान सिञ्चन गर्दछ्यौ
प्रदीप्त ज्योति बालेर नित्य प्रकाश छर्दछ्यौ ।।
भविष्य हाम्रो उज्ज्वल पार्ने चेतना छरिद्यौ
लगनशील विद्यार्थी बन्छौँ दिमाग भरिद्यौ ।
अमृततुल्य ज्ञानका धारा सहस्रौँ बगाई
भविष्य हाम्रो उज्ज्वल पार्छाैं अज्ञान भगाई ।।
पढेर धेरै पाएको ज्ञान सर्वत्र बाँड्दछौँ
लिएर ज्योति उज्यालो आफैँ अँध्यारो काट्दछौँ ।
साथी हौ हाम्री तिमी नै सच्चा सुख र दुःखमा
मधुर वाणी बोल्नेछु तिमी बसिद्यौ मुखमा ।।
शारदा देवी भनेर पनि चिन्दछ लोकले
सम्झना तिमै्र आउँछ जैल्यै ज्ञानको भोकले ।
बिहान–साँझ विद्यार्थी तिम्रै गर्दछन् सम्झना
श्रद्धाका पुष्प हातमा लिई गर्दछौँ वन्दना ।।
