जति तक्र्यौ भन्यो त्यति फर्कन्छ यो मन
भिजाएर दिलले सधैँ निथ्रुक्क छ यो तन
सपना र बिपनाको साँधमा आउँछ्यौ तिमी
फक्रिएर गुलाफले छ-यो सुवासना हेर लौ झन् ।
विश्वासको सागर तरेर त हेर
गन्तव्यमा पुग्न लाग्दैन बेर
पूर्णिमाको चन्द्रमा उदाएपछि
मनको बत्ती बल्छ दिलमा सबेर ।
हराएर तिमी क्षणमै आज कता लुक्यौ किन
पर्खिबसेँ लिई फूलगुच्छा मैले तिमीलाई दिन
मौसम राम्रो भन्छन् मङ्सिरको पुण्य राम्रो काम
आउ प्रिय मनको बाटो दिलको सौगात लिन ।
