समय–गाथा (कविता)

म बालक–मन

हेरिरहेछु समयको पाइलाहरू !

आँधीको इजारे– भ्रम

अड्किएको घडीको मोटो सुईमा

चट्टान बनेका आँसुका थोपाहरू थुपार्दै !

दलिनमा झुण्डिएका चमेरा सपनाहरूको राशमा

चन्द्रमालाई छुने चखेवा विश्वासका भ्रम बटुलेर

आरोपका बादलहरू चिर्दै

–जो झरी बनेर आकाश सफा हुनेछ !

शङ्काका चट्याङहरू बज्रदै

जसले –चिर्नेछन् – भ्रमका दलिनहरू

फर्किनेछन् – मनका ज्वारभाटाहरू

मनकै समुद्रको गर्तमा !

फाडिने छन् – अहम्का झाडीहरू

र पलाउने छन् आशाका पालुवाहरू

समय सत्य–

कहिले झुसिल्किराको जिन्दगी घस्रन्छ

कहिले पुतली जीवनको आकाश फैलन्छ ।

म बालक– मन,

पढिरहेछु– समयको पाठशालामा

मेरै जस्तो लाग्ने कथाका पानाहरू !