खरानी खोस्रेर
अगुल्टो ठोसठास पारेर
भुतभुते तताउने
ए मझिनी आमै !
आगो बलेपछि
सालका पातमा सुर्ती खाँदै
धुवाँजस्तै उडेका जिन्दगीका सपनाहरू
पहेँलो आगोमा हराइरहेछन् !
चिसो चुलाभित्रको मधुरो र पहेँलो आगो
कोसीको पानीजस्तै सुसाइरहेछ !
जालमा अल्झिएका
माछाका सपनाजस्तै
जिन्दगीको जालमा
अल्झिएका विपनाहरू
बिछट्टैसँग छटपटाइरहेछ्न्
माछजस्तै
बाहिर निस्कन
पानीसँग जिस्कन
माछा त आगोमा पाक्न सक्छ
विपनाहरू
आगोको राप बाहिर
भोक र व्रतको दर्शन पनि छाँट्न सक्छन् ।
तिम्रा लोग्नेको हुनुसँग
कोसीको पानीमा जिन्दगीको डुङ्गा खियाएर
बगिरहेको एउटा सग्लो जीवन
एउटा सलल लय
हिमनदी र चट्टानको छाती चिरेर
पग्लिरहेको एउटा जीवन
ओहो !
आमै
ती स्थिर आँखाहरूमा जमेको
पानी जस्तै घुमेको
पहाड जस्तो टाढाको सुन्दर गाउँ
खरानी ओल्टाइपल्टाइ गर्दै
सुर्तीको सर्को तान्दै
कुहिरोको बर्कोमा
अर्को बिहानी पर्खिबसेकी होलिन् ।
