हिरण्यकुमारी पाठक
“बुबा आमा खै ?”
“आमा त टाढा गइन् छोरा”
“किन बाबु किन ? आमा कोसँग रिसाउनु भयो ?”
“हैन छोरा, त्यसो हैन”
“उसो भए के हो त ? आमा खै खै ?”
“किन छोरा तिमीलाई माया लाग्छ आमाको ?”
“आमाको माया त धेरै छ, कति ! कति !!”
“म पनि त माया गर्छु, यता आऊ न”
“नाइँ आमाको न्यानो माया अर्कै छ, छुट्टै हुन्छ”
“कस्तो माया देखाऊ म पनि गर्छु, त्यस्तै माया”
“नाइँ आमाको न्यानो माया अर्कै छ, आमाको माया छुट्टै छ”
“कस्तो माया देखाऊ, म पनि गर्दछु त्यस्तै माया”
“सिक्न पाइँदैन मेरो आमाको माया मलाई मात्रै छ”
“अनि के छ नि तिम्रो मात्रै”
“सिँगै आमा नै मेरो, म नै आमाको, खै आमा ?”
“तिम्रो आमा त अब आउँदिनन् छोरा”
“किन नआउने आमा, किन ? किन ?”
“रणभूमिमा बलिदान भइन् तिम्री आमा”
“सागरमा सरिताभैmँ बिलिन भइन् तिम्री आमा”
“आमा–आमा–आमा !”
