हजारौँ वर्षअघि
पृथ्वीको कुनै सुन्दर नगरमा भेटेको थिएँ मेरी प्रेयसी ।
पहिलो पटक तिमीलाई
देख्नेवित्तिकै बेहद काउकुती लागेको थियो मलाई
नजरले हेरिरहन चाहेको थिएँ,
मुटुको धड्कन बढिरहेको थियो
मनभित्र खुल्दुलीको सिरेटो चल्यो
त्यतिबेला नै थाहा भयो
आँखाले पनि कसैलाई यति विघ्न
काउकुती लगाउन सक्ने रहेछ ।
बयान गर्नै नसकिने आकर्षक थियो मुहार
चञ्चल थिए नयन
र, शालीन थियो चेहरा ।
मलाई त्यतिबेला नै थाहा भयो
शालीनताले पनि कसैलाई यति विघ्न
घाइते बनाउँदो रहेछ ।
कति शिष्ट थियो बोली
कति सुललित थिए वाणी
मनमनै सयौँ सितारका तारहरूको
एउटै झङ्कारले
तरङ्गित भएजस्तो
बेग्लै तरङ्गमा थिएँ म
मलाई त्यतिबेला नै थाहा भयो
बोलीले पनि कसैलाई यति विघ्न
लट्ठ बनाउँदो रहेछ ।
तिमी फूलजस्तै कोमल छौ
प्रेमिल छौ
प्रेम, स्नेह, भरोसा र सहाराको
सुवास छरिरहने
वर्षौं वर्षदेखि अनुभूति गरिरहेको छु प्रिय
मलाई लाग्छ
मेरो हृदयले तिम्रो प्रेमको सुगन्ध
हजारौँ वर्षअघि नै पाइसकेको थियो ।
हामी अहिले त्यही प्रेमको
अतृप्त यात्रामा रमाइरहेका छौँ ।
दोलखा
हाल : काठमाडौँ
