एउटा बूढो ल्याम्पपोस्ट
कुनामा चुपचाप उभिएको छ
ऊ हेरिरहन्छ–
सडकमा खेलिरहेका बच्चाहरू
चोकमा गफ गरिरहेका थकित भरियाहरू
पल्लो घरको बरन्डामा गृहिणीहरूको गन्थन
चिया पसलमा साथीभाइको भेटघाट ।
त्यो बूढो ल्याम्पपोस्टमाथि
एउटा बेवारिस चङ्गा अल्झेको छ
जो आफ्नो दुर्भाग्य फरफराउँछ
त्यहाँ एउटा बेरोजगार चरीको गुँड पनि छ
शिशिर याममा पातहरू झरेर गएको रूखझैँ
यो रङ खुइलिएको खाँबो
उभिन्छ गल्ली कुनामा उजाड–उजाड ।
त्यो बूढो ल्याम्पपोस्टमुनि
एउटा बौलाहा पीरव्यथाका जुम्राहरू गनेर बस्छ
एउटा भिखारी अँध्यारो ओढेर सुत्छ
एउटा कुकुर घाउहरू सुमसुम्याउँदै रुन्छ
मध्यरातसम्म फतफताइरहन्छ एउटा जँड्याहा
सरकारमाथिको आक्रोश ।
यही बाटो हुँदै
हुल्याहाहरू बूढो ल्याम्पपोस्टमाथि
बर्साउँदै जान्छन् ढुङ्गाहरू
फुटाउँदै भाग्छन् बल्बहरू
युद्धमा आँखा घाइते बनेको सिपाहीझैँ
झोक्रिरहन्छ फ्युज्ड चिम बोकेर ल्याम्पपोस्ट ।
अलपत्र छ अनिकालमा छोडेर गएको घरजस्तै
भूकम्पमा ध्वस्त कुनै गाउँजस्तै
नयाँ बल्ब फेरिएको छैन
नयाँ रङ रङ्गाइएको छैन
ठडिएको छ यो बूढो ल्याम्पपोस्टझैँ
समयको अँध्यारोमा मेरो देश ।
