हिजो त्यो सिरानीमा बिसाएको थिए,
यो टाउको, हजुरकै टाउकोसित
हजुरकै टाउकोसित, मिसाएको थिएँ, यो टाउको
फनक्कै घुमेछ र ड्याम्मै ठोकिएछ, हजुरकै टाउकोसित
मेरो यो टाउको !
अलि गोलो छ यो, घुम्छ, घुम्यो र ठोक्कियो !
हजुरको टाउकोसित,
रिसानी माफ होस् !
आधा सिरानी हजुरको ‘भाग’ होस् !
आधा सिरानी, मेरो ‘भाग’ होस् !
जति थिचियोस्, जति मिचियोस्
तर यो सिरानी ‘बेदाग’ होस् !
रिसानी माफ होस्
सँगै हुनाले, कहिले कुहिनाले ठोक्किए होला ?
कोल्टे फर्कंदा कहिले घुँडाले ठोक्किए होला ?
दुई जोडा, गोडा, सँगै हुँदा ठोकिनु स्वाभाविकै हो,
एउटा मात्र थियो हजुरको चुल्ठो !
उल्टो परेछ हिजो, त्यो कालो गुजुल्टोे !
अँध्यारोमा खै, के भयो भयो, सिरानीमै थियो च्यापियो !
रिसानी माफ होस् !
आँखा यहीँ छ, कान यहीँ छ, मुख, नाक यहीँ छ
नवै द्वारको सबै चाबी ‘दिमाग’ यहीँ छ
दाँत यहीँ छ, ओठ यहीँ छ
जिब्रो, गाला, सबथोक यहीँ छ
यो शरीरका नौ द्वारमध्ये सात द्वार यहीँ छ
परिचयको संसार यो, अनुहार यहीँ छ
शरीर थाक्छ, आराम गर्छ, निदाउँछ
तर यो दिमागले त कहाँ फुर्सद पाउँछ ?
निदाउँदा पनि यसले त
‘सपना’ देख्न भ्याउँछ
सायद हिजो पनि, त्यस्तै भयो होला ?
अनेकौँ बोझले थाकेको यो टाउको,
फनक्कै घुमेर त्यतातिर गयो होला
नहुनु पर्ने भयो !
ड्याम्मै ठोक्कियो !
रिसानी माफ होस् !
‘टाउको जति ठोक्कियो, उति माया बढ्यो’
मैले यत्ति, के भनेको थिएँ
हजुरको ‘पारो’ चढ्यो !
दोष मेरो थिएन, अँध्यारोको थियो
रिसानी माफ होस् !
सँगै सुतेको छु, ‘सपना’ हजुरकै देख्छु
हजुरको त्यो टाउको पनि त सँगै थियो
त्यसले मेरो सपना देख्यो कि देखेन ?
सोध्छु भन्छु मिलिक्कै बिर्सिन्छु
बानी यस्तै छ मेरो !
रिसानी माफ होस् !
उहिले उज्यालोमा ठोक्किएथ्यो नजर
जिन्दगीभर पुग्यो, त्यै नजरको असर
अहिले अँध्यारोमा ठोकियो त टाउको ?
यसले के ‘कसुर’ ग-यो ?
ठोक्किनु हुँदैनथ्यो, ठोक्कियो !
एकछिन दुख्यो, सक्कियो !
रिसानी माफ होस् !
