मुक्तक

वन वनमा हेर, जताततै भीरै–भीर छ 

मन मनमा हेर, जहिलेसुकै पीरै–पीर छ 

घाइते पार्न धारिलो त्यो छुरा पनि चाहिन्न

यसै पनि तिम्रा ती नजरमा तीरै–तीर छ । 

जिन्दगीको सुनौलो त्यो बिहानी फर्किदैन

गैसकेको सोह्रवर्षे त्यो जवानी फर्किदैन 

खोलाको पानीझैँ  एकफेर बगेर गएपछि 

पिरतीको मीठोमीठो त्यो कहानी फर्किदैन । 

आशाको हजार दियो सधैँ बाली बसेको छु

हृदयको कालो मैलो सबै फाली बसेको छु

तिम्रै प्रतीक्षामा पर्खाइका दिन बित्दै छन्

बत्ती निभ्ला कि भनेर तेल हाली बसेको छु । 

तिमी छैनौ, तर यो देशको माटोमा छौ

अब भेटिन्नौ, तर हामी हिँड्ने बाटोमा छौ

तिमीलाई सम्झनेछन् हाम्रा पुस्ता–पुस्ताले 

तिमी चन्द्र र सूर्य फर्पmराउने पाटोमा छौ ।