किन याद आउँछौँ ? (कविता)

चिसो सिरेटोले 

मनको अन्तर कुना

छोएर जाँदा अनायास

तिमी याद आउँछौँ ।

भूकम्पले भत्केको खण्डहर देख्छु,

बाढीले बगाएर

बगर बनेको बस्तीका अनाथ देख्छु

थरथर काँपेका ओठ, आत्तिएका पल

रुझेको मन देख्छु,

एक्लै हिँडेका अनकन्टारको

उकालो याद आउँदैन

अहँ पटक्कै याद आउँदैन ।

जाडोमा लुगलुग काम्दै बिताएको पल,

पैसाको अभावमा

तपतप झरेको आँसु याद आउँदैन ।

तर केही पल चौतारीमा भारी

बिसाउन ठिक्क पर्दा ठोक्किएका तिमी

किन पलपल याद आउँछौँ ।

नसमात मेरो कुममा मलाई डर लाग्छ

भन्न नसकेको साँझ किन याद आउँछ ।

घाँसको भारी बोकेर निथ्रुक्क पसिनाले

भिजेको पल किन सम्झन्न ।

थोपा थोपा पानी थापेकी छु

मायाको भाँडामा

भुइँमा नपोखी राखेकी मैले

छताछुल्ल पोखिएको माया

उठाउन सकिनँ किन ?

दाना पनि हैन रहेछ माया

नत्र चामल जस्तै पोखिए

टिप्ने थिएँ ।

माया भनेको पानी जस्तै रहेछ 

पोखिए उठाउन सकिन्न ।

अचानक, चिसो सिरेटोले

मनको अन्तर कुना छोएर जाँदा

अनायास तिमी याद आउँछौँ ।