मृत्यु पनि सायद आदेश पर्खन्छ

मृत्युको रूप–आकार केही देखिन्न

तर यो कहीँ–कतै छैन पनि होइन

यो आउँछ समय–गणित मिलाएर

तर आफ्नो इच्छाले होइन ।

मृत्यु भूकम्प होइन

तर यसको कम्पनसँगै आउँछ

आँधीको बेगमा हुर्रिएर उडी आउँछ

यो बग्छ बाढीको छालमा उर्लेर

पहिरोसँग खस्तै आउँछ गतिमान भएर

जहीँ–तहीँ अदृश्य उपस्थिति जनाउँछ मृत्यु

जन्म र मृत्यु त पूर्णिमा र औँसीजस्तै

दिन र रातसरी आलो–पनलने गरी आउँछ ।

अन्तरिक्षको जन्म र मृत्यु छ वा छैन !?

आकाशको प्रारम्भ र अन्त्य कहाँ ?

गुलाबको वासनासरी अदृश्य मृत्यु

सूर्य किरण जस्तो अदृश्य–अमूर्त !

हामी देख्छौँ भौतिकको मृत्यु

सौन्दर्य–प्रणयको मृत्यु कहाँ !

जन्म लिएर आउँछ त मृत्यु पनि ?

बारम्बार जन्मन्छ होला; बारम्बार मर्छ त ?

यसैले म मृत्यु आह्वान गर्छु

मृत्यु पर्खन्छ, पर्खिरहन्छु

तर पनि मेरो इच्छामा मृत्यु आउन्न,

म सम्म आउन–

मृत्यु पनि सायद आदेश पर्खन्छ !!

(...मृत्युले पनि निर्धारित कार्य गर्नै पर्छ) 

कठोपनिषद् २.३.३