भन्छन् उठाउन गाह्रो छ
सुतेको बहाना गर्नेहरूलाई
मलाई सुतेझैँ गर्नेहरूलाई उठाइदिन मन छ ।
छैन कसैलाई कसैको वास्ता
न छ कसैको पिर अनि व्यथा
मन ढुङ्गा नै भएछ कि कसो ?
पगालेर त्यो पानीझैँ,
सबैलाई अचम्ममा पारिदिन मन छ ।
भो अति भो सबै कुरा
सबैको बगलीमा छ केवल छुरा
आखिर मरेर लान्छ को, के ?
युगको दोष हो यो भने सबैले
मलाई कलियुगको अन्त्य गराइदिन मन छ ।
देखेर पनि नदेखेझैँ गर्छन् सबै
एकले अर्कोलाई आँखा तर्छन् सबै
राष्ट्रप्रतिको समर्पण, देखावटी भयो सब
जङ्गेहरू पालै पालो पारि तरे रे
सिमानामा विश्वास, ठड्याइदिन मन छ ।
स्वाभिमानमा आँखा लाग्यो रे भन्छन्
साँच्चै हो कि हामी अन्धो भयौँ ?
तराईलाई बचाउन तेस्रो तापबाट
रोपेर भलायो, अरिङ्गाल र सिस्नोहरू
पहाडलाई फेरि सेना बनाइदिन मन छ ।
भन्थे हुन्न भरोसा अरूहरूको
आफ्नैहरू नै बन्दैछन् रे घाती
बनाएर हिमाल, पहाड बनाउन समथर
सुनेपछि सह्य बन्छ कुन नेपाली ?
मलाई एउटा भुचाल, ल्याइदिन मन छ ।
मलाई पानीमा आगो लगाइदिन मन छ
मलाई दिनमा जुन उदाइदिन मन छ
मलाई रातमा घाम कुदाइदिन मन छ
आँखा देख्नेहरू त सबै अन्धा भए
लाटोकेसेरोलाई दिनमा आँखा देखाइदिन मन छ ।
