दूधले नुहाएको मान्छेको ग्रहणमा छाया (कविता)

मेरो जिन्दगीको जून सफा छ 

तर, देख्नेले दाग देखिदिन्छन्

र, नजरको दोषी मलाई बनाउँछन् ।

जसलाई 

नैतिकताको कखरा पढ्न

मैले चिनाइदिएको थिएँ विद्यालय

जसलाई 

इमानको बन्दुक चलाउन

मैले नै हौस्याएको थिएँ

जसलाई

समर्पणको उपन्यास लेख्न 

मैले आफ्नै मुटुमा 

कलम चोप्ने अनुमति दिएको थिएँ ।

आफ्नै पसिना निचोरेर 

मैले जसको प्यास मेटिदिएँ

आफ्नै भागको सपना चिथोरेर

मैले जसको आँखा रङ्गाइदिएँ ।

आफ्नै भान्छाको भकारी रित्याएर

जसको भोक घटाइदिएँ 

आउन सक्ने 

सबै चुनौतीसँग सामना गर्ने हिम्मतले 

जसको पाइलामा आँखा जोडिदिएँ

ऊ 

मेरै नियत, मेरै इमान

मेरै चरित्रमा हात छिराउँछ 

र 

आफ्नो बदनाम आवरणमा लागेको 

दागको डीएनए पहिचान गर्न

अरूको अङ्ग सुँघ्दै हिँड्छ ।

ए दूधले नुहाएको मान्छे !

पख 

जानुपूर्व– तिम्रा आरोपका ग्रहणमा 

कसको छाया छ त हेरेर जाऊ ।