छविरमण सिलवाल
धन्य, अहिलेसम्म
मेची, महाकाली,
तराईं र हिमाल साक्षी छन् ।
सगरमाथा र,
नागरिकता पनि सद्दे छन् ।
तर
बेलाबेलामा दुख्ने
टनकपुर, सुस्ता र
लिपुलेकको घाऊ
निको गर्नसक्ने
कोही जन्मेनन् ।
दुःखेको कुरा अरू धेरै छन्
चार दिवारभित्र
कैयौँ रित्ता पेट दुखिरहेका छन्
न्याय दुखिरहेका छन्
गरिबी र भोकमरी दुखिरहेका छन्
क्रुरताका साथ भन्नु पर्दा
खाडीका वाफिला घाममा
कठोर श्रम दुखिरहेका छन्
बाफिला घाममा होम्न बाध्य
वात्सल्य र ममता दुखिरहेका छन् ।
यस्तैयस्तै दुःखमा कहिले नदुख्ने
यहाँ एउटै छ
सरकार
आँखा देख्छन्
कान सुन्छन्
बोली सुनिन्छ
फगत स्वार्थको
ए ! ऊसँग मुटु पनि छ रे
आफ्नो र आफन्तको
चोटमा मात्रै दुख्ने ।
त्यसैले
दुखेका धेरै घाउहरूको निष्कर्ष छ
इतिहासले
यिनीहरूको मुटु छाम्दा
दुखेका मुटुहरूको पीडा
केही शान्त हुँदो रहेछ ।
त्यतिबेला धर्तीलाई बेस्मारी दुख्दो रहेछ
उनीहरूका लागि भएको बलिदान पनि
तिनै दुःखेका घाउहरूकै हुँदो रहेछ ।
