बाँझी भएर पनि आमा
ममता उमार्न कहाँ छाडेकी छन् र ?
हेर पृथ्वी गर्भिणी छिन्
बाउसेहरू काठका बाकसमा फर्किएका छन्
रोपाहारहरू चुरा फुटाएर सपना रोपिरहेछन् ।
यही समय अभावका बिउ छरेर
मेरो शासक समयलाई कोर्रा बर्साइरहेछ
अर्थात् यसो भनौँ बेसुरा बेठी नाचिरहेछ
र भनिरहेछ अब गमलामा यो देश रोप्ने
र कङ्व्रिmटको छतमाथि बसेर असार फलाउने ।
टेलिभिजनको काँचमा ङिच्च अनुहार रोप्नु
र सिंहदरबारको रातो किताबमा
लहलह बेइमानीका खेती लहराउनु ।
शासकहरूले भोकलाई भद्दा गीत बनाएर
भोकाहरूलाई भोलिको समाजवादको गीत सुनाउनु ।।
गाउँमा पहिरोले सपना थिचिरहेछ
गाउँमा बाढीले भोक बगाइरहेछ
शोक पसेको अनुहार भुलेर
बिचरो किसान आशा रोपिरहेछ
ऊ अन्नदाता हो सारा सृष्टिको
ऊ भगवान् हो पेट र आन्द्राहरूको
मानो खाएर मुरी फलाउन
ऊ सदा सहनशील धर्ती भएको छ ।
यता मेरो देशको शासक
भद्दा समाजवादको धङ्धङे पिएर
बजेट छलफलको नौटङ्की मनाइरहेछ
र देशको समृद्धिको गीत गाइरहेछ ।।
दमक, झापा
