प्रिय अतीत (कविता)

अचानक 

हावाको झोक्काले ल्याइदिएको

फूलका वास्ना जस्तै

यादहरू गडेर आउँछ स्मृतिमा– 

प्रिय अतीत ।

तिमीले चटक्कै बिर्सियौ कि

तर मसँग ताजै छ 

हाम्रो आँखाका भाका र हाँसोहरू 

देखिन्छ यतै कतै 

तिमीले छाडेर हिँडेका पाइतालाका डोब

हर्दम आइरहन्छ तिम्रो सुगन्धित वासना

मोहित पारिरहन्छ 

मौन उदासी रातमा

प्रिय अतीत ।

यतिबेला 

प्रेमको सागर उर्लिएको छ

पागल तिम्रो बरफका मन

गरौँला स्पर्श शब्दका नीरब कोलाहलले

फर्कौंला पहिलेकै समयमा 

एकैछिन भए पनि हराउन सकौँ 

भुलेर सबथोक सुकुमारी

प्रिय अतीत ।