बालक छोरा सोध्छ –
“आमा ! मैले धेरै पढेर के गर्ने ?”
“बाबुु, ठूलो ज्ञानी मान्छे बन्ने”
तर विडम्बना
छोरो ठूलो भयो, पढेर ज्ञानी बनेन
पैसा कमायो घमण्डी पो बन्यो ।
धनको तुुजुुक देखाउँदै–
आफन्तहरूलाई मान्छे गन्न छोड्यो
सहरमा ठूलो महल बनाउन थाल्यो
दुुःखी गरिबलाई हेलाँ गर्न थाल्यो ।
उसको क्रियाकलाप
आमालाई कत्ति मन परेन
त्यसैले आमाले भनिन्–
“बाबुु ! बेघरलाई साना साना घर बनाइदेऊ
गरिबको आङमा लुुगा लगाइदेऊ
भोकालाई अन्न खुवाइदेऊ
निरक्षरलाई साक्षर बनाइदेऊ
मेरो इच्छा पुु¥याइदेऊ ।”
तर,
आमाको इच्छालाई कुुल्चँदै
छोरो विदेशियो, घर फर्केन
विदेशीसँग घरजम बसायो
मातृभूमिलाई चटक्क बिर्सियो
परदेशमै रमायो
आमाको आशा निरासामा बदलियो ।
