एकान्त लाग्छ काठमाडौँ (कविता)

कस्तो एकान्त सहर

यो काठमाडौँ

लाग्छ यहाँ

न्याना हातहरू छँदै छैनन्

आफन्तको आभाषसम्म नपाइने

यो सहर

लाग्छ कुनै पराई ठाउँ हो 

मानवताविहीन

यो राक्षसी बस्तीमा

एक्लै हाँस्नु पर्छ

एक्लै रुनु पर्छ

एक्लै जीवन बाँच्नु पर्छ ।

यो सहर 

यहाँ कसको कोसँग

नाता हुन्छ र सायद !

यो सहर

कोलाहलमा आफैँ हराएको छ

प्रदूषणले आफैँ रोगिएको छ 

गन्तव्य नपाएर 

आफैँ भौतारिएको छ । 

आफैँ दुर्दशा भोगिरहेको छ 

वास्तवमा भित्रभित्र छटपटिरहेको छ 

गुम्सिरहेको छ

यो सहर 

स्वार्थमा लिप्त छ

जति धेरै चहलपहल भए तापनि 

एकान्त लाग्छ काठमाडौँ !