हिजो राति सपनीमा (कविता)

हिजो राति सपनीमा तिमीलाई देखेँ

ब्युँझिएर बिपनीमा मैले चिठी लेखेँ । 

बिपनीमा परपर सपनीमा ओर 

तिम्रो कस्तो चाला हो त्यो मलाई प-यो पीर 

तिम्रो मन कस्तो कस्तो बुझ्नै सकिएन 

आँखाबाट आँसु झर्दा रोक्नै सकिएन । 

एकान्तमा रोइ बस्छु कतै अल्झिएर

मेरो जिउ आधा भयो व्यथा बल्झिएर 

कि त वाचा पूरा गर कि त बिर्सिदेऊ 

किन मलाई तड्पाएको केही पाइन भेऊ ।

सँगै बस्दा संसार नै जितेजस्तो लाग्छ 

छुट्टिएर बस्नुपर्दा विरह पो जाग्छ

घरजम गरौँ अब किन नभनेकी 

मलाई साह्रै दुःख लाग्यो बुझ तिमी देखी ।