आर. मानन्धर
तिमी र म जसै प्रेममा डुब्छौँ
कोठाभित्र आकाश नियाल्न आइसकेको हुन्छ
आहा, कोठा नै आकाश भइदिन्छ,
अँध्यारो आकाश !
हुन पनि प्रेमका लागि अँध्यारो नै आनन्द
कल्पनाका लागि अँध्यारो नै उपयुक्त !
तिम्रो कल्पनाले आकाशभरि तारा सजाइदिन्छ
मेरो कल्पनाले भुइँलाई सागरमा बदलिदिन्छ
सागरको मन्द मन्द लहरमा
तरङ्गित हुन्छौँ हामी !
आहा, कति रमाइलो
तारा सजिएको आकाशमुनि
लहराउँदो सागरमाथि
प्रेममा तल्लीन रहनु !
हामी दुई
एक–अर्कालाई
बेस्कन आलिङ्गनमा बाँधिरहेका हुन्छौँ
मन भने स्वतन्त्र पन्छी भई उडिरहन्छ
उँभो फर्केर तिमी आकाश माथि–माथि उड्दै गर्छौ
उँधो फर्केर म सागर भित्र–भित्र डुब्दै गर्छु !
ताराहरू छानी छानी
खेलिरहेकी हुन्छ्यौ तिमी
जसरी खेलेकी थिइन् कुन्तीले देउताहरूसित !
म सागरको भित्री गहिराइमा, तिमीलाई सुइँको नदिई
मत्स्यकन्याहरूसित खेलिरहेको हुन्छु
नागिनहरूसित नाचिरहेको हुन्छु !
प्रेमले नै त हो नि हामीलाई
कल्पनामा डुब्न सिकाएको !
सदासर्वदा बन्धित मानिसको
सदासर्वदा स्वतन्त्र कल्पना !
प्रेमको आनन्द भनेकै कल्पना त हो !
जसै सन्तुष्ट हुन्छौँ
एकअर्कोलाई
प्रेमले भरिएका आँखाले हेर्दै
तृप्तिको मुस्कान साट्छौँ
कृतज्ञता हो त्यो सायद
हामीले
एकआपसमा व्यक्त गरेको !
