विचित्र चित्र (कविता)

१

समाजभित्र चित्र छन् अपूर्व देख्न पाइने

निसर्गको विचित्रता अनन्त लेख्न पाइने !

छ जीवभित्र अस्मिता अनन्य भाव सिर्जिने

र जीवको स्वतन्त्रता सदावहार झैँ हुने !

२

‘अदम्य चाहना अहो दबाउँदै हिँडुँ किन ?

दबेर हिँड्न सक्छ के मभित्रको दरो मन ?

स्वतन्त्रता छ बाहिरी, छ भित्र खै खुलापन ?

युगीन दास झैँ कहाँ भजूँ परावलम्बन !

३

कला त पुज्न खोज्दछौ गरी निकृष्ट नाटक

पुजिन्छ खै कला कहाँ गरेर बन्द फाटक !

खुला कला, खुला गला, व्रिmयाकलाप होस् खुला

अपारदर्शिता रची नगर्नु रे कुरा ठुला !

४

नचाउँदै म नेत्रले तरङ्ग सिर्जना गरूँ

छचल्किँदै बगाउने सलल्ल भावना भरूँ

बसेर चल्मलाउँदा उठाइदिन्छु कम्पन

तरङ्ग चल्छ देहमा चली सयौँ प्रकम्पन !

५

बटारिएर उफ्रिने तरङ्गपूर्ण चालको

समुद्रमा मडारिँदै छचल्किने छ छाल जो

गतिप्रवाह रोकिने उपाय गर्न सक्छ को ?

प्रवाहशील प्रेमको प्रपात रोक्न सक्छ को ?

६

निखार्न खोज्छु जोसिँदै मभित्रको खरोपन

तिखार्न खोज्छु रौसिँदै मनुष्यको दरोपन

दरो–खरो, हराभरा गरी समस्त जीवनी

जलाउँदैछु जोसको प्रकाशपुञ्ज रोशनी !’

७

सदा हकार्न तम्सिने अभूतपूर्त अङ्गना

समाजमा सुनाउँछिन् रहस्यपूर्ण चाहना

सुनेर भावना नयाँ तरङ्ग उठ्छ बेसरी

रहस्यपूर्ण रागको निदान हुन्छ के गरी ?   

८

‘म पान गर्छु नेत्रले मनुष्यभित्रको रस

उठान हुन्छ गाउँदै उमङ्ग–गीत ‘कोरस’

कहाँ कताकता हुने सुषुप्त गुप्त भावना

मुहारमा छचल्किँदै उदाङ्ग हुन्छ चाहना

९

म चित्र खिच्छु चित्तले नचल्मलाउने तन

म पढ्न सक्छु भावना सधैँ छचल्किने मन !

सुरम्य चित्र खिच्नमा अकार्थ रोक्न सक्छ को ?

विलुप्त भाव पढ्न नै तुरुन्त छेक्न सक्छ को ?’ 

१०

धरी प्रचण्ड एषणा, गरी विचित्र घोषणा

अनन्य नागिनी बनी उनी उठाउँछिन् फणा !

स्वरूप भिन्न दृश्यको भएर आज दर्शन

मडारिएर चित्त यो छचल्किँदो छ यौवन !