कुनै माझी नहुँदा, नजिक किनारा नहुँदा
म डुबेँ बिच नदीमै तिम्रो सहारा नहुँदा ।
निभायौ तिमीले मेरा आशाका ती बत्तीहरू
छल्लिएँ एक्लै बाटोमा जून र तारा नहुँदा ।
तिमी एउटाका लागि टाढा पारेँ सारालाई
एक्लिएँ आज आफैँ ती आफ्ना सारा नहुँदा ।
फकाएँ मनलाई पनि बिर्सिदे तिमीलाई भनी
थाकेँ यो मनको पनि सुध्रिने पारा नहुँदा ।
अन्त्यमा एक्लोपना नै बाँच्नुको आधार मानेँ
मान्न बाध्य नै भएँ म अरू चारा नहुँदा ।
