खोयाको घर जस्तै
मान्छेको सपना क्रमशः चुलिन्छ
मक्ख पर्छ पूरा भएपछि रहरको दस्तावेज
फेरि पलाउँछ दूबो झैं अर्को सपना
सडकमा टायर घोटिए जसरी
जीवनभर दौडिन्छ आकांक्षाको ताँती
भरिदैन लोभको घैटो
लालचको ऐजेरूले क्रमशः सुक्दै जान्छ शरीरको इन्द्रीय
पौडेर तर्न नपाउँदै वैभवको समुन्द्र
अस्ताउँछ जीवनको उज्यालो घाम
सुख खोजेर
चढिरहेको दुःखको पहाडमा
बनेको छ सपनाको समाधी
र खोजी रहेछन मान्छेहरू
समृद्धिको अर्काे मुकाम ।
