छिटै चढ्छ माथि ज्वरो
नाप्दा थर्मोमिटरमा पारो चढे जस्तै अहङ्कार
अनि त स्वयम्लाई बृहस्पति ठानेर
भुलिदिन्छ आफूले टेक्ने जमिन
दोस्रोलाई औकात सम्झाउँछ
पाठ पढाउँछ सौजन्य र सद्भावनाको
स्वयम् चुलिएर डिल नाघेको
चालै पाउँदैन र त पोखिइरहन्छ
पोखिइरहन्छ अनवरत ।
दोष आफैँमा थियो
हेर्नुपथ्र्यो आफैँभित्र गहिरिएर
देखाएकै थिए तीन जना मित्रले
आफूलाई नै नियाँल भनेर
तर ऊ भने दोस्रोकै खोट खोजेर सधैँ
चोर औँला अरूतिरै ठड्याइरहन्छ
बुझ्दैन कहिल्यै सम्झाइरहेको
तीन औँलाले ऊ स्वयम्लाई दोषी देखाउँदै
खबरदारी गरेको ।
बुढी औँला स्वयम्कै औकात
तल झरेको सम्झाइरहेको छ
तर ध्यान त्यतातिर छैन उसको
आखिर घमण्ड न हो ऊ
बनिरहन्छ विवश चुलिनका लागि
आधामै पनि छचल्किँदै
घैँटो भत्काउन खोज्छ स्वयम्
आफ्नै नियति विपरीत बनेर
ऊ पोखिइरहन्छ अनवरत !
