नलेखिएका कविताहरू

गर्जिरहेछन् वर्षाका बादलझैँ

मेरा नलेखिएका कविताहरू । 

अग्निका ऋचाहरू छन् तिनमा

निस्के भने स्वार्थका यज्ञ छेडेर 

कसकसलाई खरानी बनाउने हुन्,

तिनका खरानीका प्रतिरापमा थाहा छैन 

म आफैँ पनि जल्नसक्छु 

तिमीलाई पनि जलाउन सक्छु । 

पङ्क्तिहरूमा छ तिक्तता पनि, 

समुद्र मन्थनका नागको विष वमनजस्तै 

कदाचित मेरा कविताहरूले 

विषविम्ब बोकेर 

हरेकका पाइलाको लक्षणामा भएका

अभिघातका विश्लेषण गरे भने 

न तिम्रा पाइला बाँकी रहनेछन्

न मेरै पाइला बाँकी रहने छन् । 

कस्तो दिनमा आइपुगेँ यो  

म आफ्नै कविताहरूसित डराएको छु 

तिमीलाई नष्ट नगरून् तिनले,  

त्यसपछि तिम्राहरूले गर्ने 

आक्रमण कल्पेर पनि डराएको छु । 

लेखिएका कविताले बोलिसके

तिनका ह्याउ नापिसकेको छु 

यी नलेखिएका कवितामा 

पानी समातेर सङ्कल्प लिएँ भने 

हामी को कहाँ हुनेछौँ 

न तिमीलाई थाहा छ, न मलाई । 

बरु उजेलो बचाइराख्न र

भोलिको गन्तव्य निश्चित गर्न 

कवितालाई श्वास बनाएर 

व्यञ्जनालाई मूल धारमा राखेर 

तिमी पनि आऊ, 

हामी मिलेर, गर्भस्थ र 

नलेखिएका कविताको रक्षा गरौँ । 

के तिमीसित पनि 

भोलिका सपना सजाउने 

केही थान नलेखिएका कविता छन् ?  

सातदोबाटो, ललितपुर ।