बग्गीमा बेहुलो
बग्गीमा बेहुली
कामका कामनामा वायुपङ्खी उँड्छन्
घोडाहरू मुख जोडेर साउती गर्छन्–
‘उदाङ्गो छ सहर, लाजको नाटक चल्दैन’
सुमरिन्छन् घोडाका काम कामना
एउटा बासी सभ्यताको विज्ञापन बोर्ड–
शुभ विवाह
घोडाको पाठशालामा धोकाइएन बाह्रखरी
घिसारिएर बग्गीका पाङ्ग्रामा
सहर प्रतिष्ठामा चुलिन्छ
हाय ! बग्गीले छातीमा टापका चाप छाड्छ
बम्बैयाले गरेको जुठो चुम्बनको बुट्टा छ सहरी गालामा
(मेरो गाउँमा
बग्गीमा बेहुलो
बग्गीमा बेहुली
कामका कामना गुड्दैनन्)
जीवनका सङ्गीतमा
घोडाका टाप र लगामले रेट्दैनन् मृदङ्ग
रङको पहाड टेकेर
इन्द्रेणीको सिन्दुरे टाँगिन्छ वनपाखामा
चराले बग्गी चढेन
चरीले बग्गी चढिन
घोडाको पुच्छर पछाडि
जन्ती नाचेनन् कर्याङकुरुङहरू
बुफेट र बोतलामा लेखिएन शुभविवाह
हाँगाको एक गुँडमा भित्रिन
हाँगाको एक गुँडमा भिœयाउन
जुरेलोको जन्त जान पाइएन
जुरेलीको कन्यादान देखिएन
जीवनको अथाह खेद !
कुमार घोडाहरू
व्यङ्ग्यका किताब सम्पादन गर्छन्
थप्छन् विचार वाक्य–
(विज्ञानको प्रयोगशालामा
एआई पुत्रीहरू
एआई पुत्रहरू
कस्तो प्रसवमा जन्मन्छन् ?)
घोडाको तबेलामा सुडेनीहरू बेरोजगार छन्
बाँझा छन् घोडाका मझेरी र आँगन
नाच्दैनन् रत्यौलीमा फुपू–घोडी
जसै गएनन् फुपाजु घोडाहरू सहरको जन्त !
