तिमी फेरि जन्मनु पर्छ (कविता)

तिमी जन्मँदा 

रक्तस्रावले छपक्क भिजेको

आमाको पेटीकोट

तिमीले स्वतन्त्रता जन्माउँदा 

रक्ताम्मे भएका कपडा 

सिम्रिक रङको चन्द्रसूर्य बनेर 

फहराइरहेको छ, हाम्रो शिरमा । 

जब देश जोगाउँदा 

आफ्नो छातीमा 

निर्धक्कले थाप्यौ गोली

झुन्डियौ चुपचाप उभिएको खरीको बोटमा 

निडरताको किला गाड्यौ मुटुमा ।

तब सोचेका थियौ होला 

तिम्रो अस्तुसँगै पखालिए मयलहरू

सुकिला हुने छन् लोकका जीवनहरू 

दुर्भाग्य ! तिमीले घरलोक छोडेर 

सहिदगेटमा उभिएपछि 

तिमीले फालेका मयलहरू जमिरहे

फरक फरक स्वरूपमा

तिम्रा सपनाहरू अधुरा रहे 

रोइरह्यो आमाको रित्तो काख

आफूलाई मूर्ति बनाएर 

कति कुर्छौ युग बदल्ने सपना ?

तिमी फेरि आऊ

तिमीले नै बाल्नु छ अँध्यारोमा दियो

हो,

तिमी फेरि जन्मनु पर्छ ।