मान्छे (कविता)

एक दिन

मान्छेबारे सोच्दा सोच्दै

स्मृतिपटलमा आयो

एउटा आदिम मान्छे !

ऊ वस्त्रहीन थियो

ऊ अस्त्रहीन थियो

ऊ शस्त्रहीन थियो

ऊ शास्त्रहीन थियो

फगत सङ्घर्षको सिङ्गो पहाड थियो

तैपनि आफैँमा शान्त थियो ।

आधुनिक मान्छेलाई देखेर

चित खायो आदिम मान्छे

कोही नयाँ नयाँ कपडामा बेरिएका

कोही ज्ञान विज्ञानका अनेक विधाले घेरिएका

कति त आफ्नै आविष्कारले

आफैँ आफैँ सेरिएका ।

अस्त्रहरूको होडबाजी गर्दै

मृत्युसँग जिस्किएको

पत्र पत्र युद्ध बोकेर आफैँभित्र

विश्व शान्तिको खोजमा निस्किएको 

एउटा विवादास्पद

एउटा विरोधाभास

यो आधुनिक मान्छेलाई देखेर

त्यो आदिम मान्छेलाई लाग्यो–

कठै !

पद, प्रतिष्ठा र पैसाकै खातिर

फगत उत्तेजना बाँचिरहेछ !

जुवाडेले खालमा हारेको घडीजस्तै

पराजित समयभित्र

जितको घोषणा गरिरहेछ !

यो सभ्य र भव्य आधुनिक मान्छे,

बलात्कारीबाट छुटेका उत्तेजित शुव्रmकिटहरू

असहाय, अभागी गर्भाशयतिर दगुरे जस्तै

एउटा कहाली लाग्दो भविष्यतिर दगुरिरहेछ !