कवि र कविता

कवि कञ्चन होस् मन मन्थन त्यो

कविता खँदिला छुट बन्धन त्यो ।

सुसखार झिकी अखबार पिऊँ

कलमी हतियार खिपेर जिऊँ ! ।१ ।

कृति कीर्तन होस् कविता बहको

श्रुति सङ्गममा रमिता रहको ।

लय छन्द जुटून् वय बिम्व थपून्

स्वर वाचन ताल मृदङ्ग पसून् ! ।२ ।

अबगाल कुनै नबनून् कविता 

सहकाल बढून् अजरामरका ।

रचना रमणीय बनूनु गजिला

कविका दिल–चित्त रहून् भरिला ।३ ।

थपडी थप काव्य दिलाइरहून्

झुपडी उचनीच बिलाइरहून् !

 कवि मार्मिक स्वाद पिलाइरहून्

नव पाठक कौस्तुभ  लाभ लिऊन् ! ५

अपराध घटून् कविता  पिउँदा

विकराल हटून् बहकाउ बुँदा

झर ती सुविचार सुधा कविता

बलिदान बुता भर नैतिकता ।६ ।