जहाँ गरिन्छ आफ्नै अन्त्येष्टिको तयारी
बेलायती संस्कारमा आफ्नो मृत्युको व्यवस्थापनसम्बन्धी दुई विषयलाई निकै महत्वका साथ लिने गरिन्छ ।
मृत्यु सङ्गीतको लय
द न्युयोर्क टाइम्स (नोभेम्बर ५, २०१६) मा ‘माई डेथबेड प्लेलिस्ट’ शीर्षकमा एउटा लेख छापियो ।
गैँडाको घर
पर्यावरणीय सन्तुलन, वन्य जीवजन्तु, पशुपन्छी, कीटपतङ, दुर्लभ जीवजन्तु तथा वनस्पतिको संरक्षण गरी जैविक विविधताको उपयुक्त स्तर कायम गर्ने उद्देश्यले देशका विभिन्न भौगोलिक क्षेत्रलाई समेटेर राष्ट्रिय निकुञ्ज, आरक्ष, संरक्षण क्षेत्रहरू स्थापना गरिएका छन् ।
भुताहा ह्याकर
सोच्नुस् त ! एक दिन निधन भइसकेका तपाईंको नजिकको व्यक्तिबाट फेसबुकमा म्यासेज आयो ।
घुम्नै पर्ने ठाउँ
कर्णाली प्रदेशको राजधानी सुर्खेत हो ।
इतिहासको ऐना सङ्ग्रहालय
भाइबहिनीहरू, लामो बिदा दिइने चाडपर्व पनि सकिएको छ ।
निसासिँदै काठमाडौँ
एक परिचित वातावरणीय सङ्कट हो वायु प्रदूषण ।
क्लोनिङ भय र सम्भावना
प्रत्येक वर्ष ग्रीष्म ऋतु लाग्दा शिकारीहरू मायावी ‘सेतो सुन’ को खोजीमा साइबेरियाली निर्जन द्वीपमा भौँतारिने गर्छन् ।
समाजमा रमाउँदै राजी
राउटेजस्तै घुमन्ते, फिरन्ते जीवनमा रमाउने राजी जातिले अहिले चाहिँ स्थायी बसोबास थालेका छन् ।
फोहोर राजमार्ग
‘गर्नेलाई भन्दा देख्नेलाई लाज’ राजमार्ग एवं सडक किनारामा जथाभाबी फोहोर गर्नेका लागि यही उखान चरितार्थ हुन्छ ।
“तेस्रो विश्व” को उत्पत्ति
प्रायः मानिसले ‘थर्ड वर्ल्ड’ वा तेस्रो विश्व शब्दावली प्रयोग गरेको हामीले सुन्छौँ वा पढ्छौँ ।
असाधारण मोल्टनसिनी
यी न्युरो साइन्टिस्टले १०३ वर्षको उमेरसम्म काम गरिन् ।
जीवितै मूर्ति बनेका मानिस
सन् १९१७ देखि १९२८ सम्म लगभग पाँच लाख मानिस यस्तो भयानक अवस्थाबाट ग्रसित थिए, जुन अवस्था कुनै भुताहा चलचित्रको कथा जस्तो लाग्दछ ।
मेरो देश (कविता)
बक्खु धोती, सारी चोली सबै मेरो भेष आँखामा राखे पनि नबिझाउने मेरो देश
बाल अधिकार
बालश्रम गर्नुहुन्न माया गर्नु पर्छ बालश्रम गर्नेलाई कारबाही गर्नु पर्छ ।
माटोको घर (कविता)
वस्तुहरू थरी थरी घरहरू नि अनेक रङ्गी । कुनै घर माटोको त
गाउँले र खैरे (कथा)
एकादेशमा एउटा गाउँ थियो । त्यो गाउँमा सबै गाउँले मिलेर बस्थे ।
म मानव बन्न सकुँ (कविता)
भोकाहरूलाई टन्न खुवाउन सकुँ, आङ ढाकीदिन सकुँ नाङ्गाहरूको,
पानी हरायो (कथा)
“साथी, खोलाको पानी सुकिहाल्यो । अब पानी खान नपाएर मरिने भइयो । केही उपाय छ भने भन,” स्याल कुद्दै मृग नजिक आएर भन्यो ।
प्लास्टिकको खोला (एकांकी)
मञ्च अन्धकार छ । पर्दा बन्द । नेपथ्यबाट मोटरगाडीको बाक्लो आवाज सुनिन्छ ।
मान्छे बेच्ने प्रथा
राणाकालमा कमारा प्रथा थियो । यसलाई दास प्रथा पनि भनिन्छ ।
मङ्गलको प्रतीक लुङ्ता
भाइबहिनीहरूले बौद्ध धर्मावलम्बीको मठ, गुम्बा, चैत्य आदि ठाउँमा जाँदा रङ्गीबिरङ्गी कपडा झुन्ड्याइएको पक्कै देख्नुभएको होला ।
शुक्लाफाँटा निकुञ्ज
कञ्चनपुरको भीमदत्त नगरपालिकामा शुक्लाफाँटा राष्ट्रिय निकुञ्ज रहेको छ ।
महाकवि लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा
‘घनघोर दुःखसागर संसार जान भाइ नगरे घमण्ड कहिले मर्नु छ हामीलाई’