तिमी कसरी प्रजातन्त्रवादी ? (कविता)

तानाशाहीको बिउ मलिलो माटोमा रोप्छौ,

चाकरीको मल र दासताको जल दिँदै हुर्काउँछौ विषवृक्षलाई

यसले वरिपरिको वातावरण बिगारे पनि तिमी

यसको फललाई स्वाद मानी मानी खान्छौ

आफ्नाहरू सबैलाई खुवाउँछौ र

सधँै खाइरहन पाऊँ भनी प्रार्थना गर्छाै,

तिमी कसरी प्रजातान्त्रिक ?

मजदुरको श्रमले कमाएको चौरासी व्यञ्जन खाएर

किसानको पसिना तन्तनी पिएर लट्ठिँदै 

कानमा तेल हालेर त्यही विषवृक्षको छहारीमा

कुम्भकर्ण हुने 

तिमी कस्तो लगनशील लोकतान्त्रिक ?

परिश्रमीको पसिनामा पौडिँदै 

प्रदक्षिणा गर्न मरिहत्ते गर्ने

तिमी कसरी प्रजातान्त्रिक ? 

जमिन र जङ्गलतिर कुदृष्टि लाउनेलाई 

प्रकृतिप्रेमी भनिरहने 

तिमी कसरी जनतान्त्रिक ?

तानाशाहको विकल्प देख्दैनौ 

तिम्रा लागि एउटै छ हुटिट्याउँले सगर थाम्ने

नत्र आकाश खसेर संसार उहिल्यै ध्वस्त भइसक्थ्यो

यस्तो मनोदशामा सधँै रमाइरहने

तिम्रो कस्तो प्रजातान्त्रिक सचेतना ?

भण्डार खनेर आँगन पुर्नेलाई 

पूजाको थालीमा सजाएर मन्दिर लाने

तिमी कसरी हितैषी लोकतान्त्रिक ?

भयो, अति भयो, धेरै सुत्यौ अब

जाग अनि चेतना र विवेकको बाटोमा लाग

लालचमा परी चाकरी गरी आफ्नो अस्तित्व नगुमाऊ

दास भएर सम्पूर्ण मनुषत्व नगुमाऊ ।