पहिरोले बगाउन नसकेको
एक पाखा हरियो बाँकी छ
तिम्रो रिफ्रेस टियर्सका लागि
आऊ आँखा जुधाएर घामको सामना गर
प्रिय बादल !
भागेर समस्याको समाधान हुँदैन ।
बाढीले लान नसकेको
एक बाली पसिना बाँकी छ
सिर्जना र उत्पादनका लागि
आऊ हिम्मत जुटाएर खडेरीसँग जुध
प्रिय जमिन !
आत्मसमर्पण मृत्यु सरह हो ।
बतासले उडाउन नसकेको
एक पुस्ता संस्कृति बाँकी छ
तिम्रो स्वपहिचानका लागि
आऊ सम्पत्ति ठानेर बचत गर
प्रिय शिला !
व्रmसरमा मूच्र्छित हुनु पर्दैन आगतमा ।
कन्ट्याक्टरले भत्काउन नसकेको
एक माइल बाटो बाँकी छ
समतामूलक यात्राका लागि
आऊ अँध्यारो चिरेर यात्रा गर
प्रिय किरण !
विचारको उज्यालो निरन्तर जरुरी छ ।
कुनै पन्जा लडाइँले पछार्न नसकेको
एउटा देब्रे हात बाँकी छ
सचेत उठाइरहनका लागि
आऊ हाडजोर्नी र नसा परीक्षण गर
प्रिय चिकित्सक !
रोगमुक्त मुठी निर्विकल्प सपना हो ।
बाँकी छ
पुँजीले गिजोल्न नसकेको एउटा टाउको
पतित खुट्टासँग विद्रोह गरेर
खबरदारी गरिरहेको भ¥याङको एउटा खुट्किलो
रिमोटको छालाले नछोएको एउटा बुढी अौँलो
सत्ताको कारागार तोडेर आएको
एक झोक्का हावा बाँकी छ
आऊ लय मिलाउँदै फरफराइदेऊ
प्रिय ज्ञानध्वज !
यहाँ धमिराको जन्जिर तोड्नु छ ।
आऊ
आवाजलाई बोसोमुक्त बनाएर आऊ
प्रिय आशाकाजी !
हाम्रो घाँटीको स्पिकर सफा गर्नु छ
अक्षरको कलेजो पखाल्नु छ
व्यवहारको तालमेल मिलाउनु छ
अघि अघि बढ्नु छ
पछि पछि ध्यान पु¥याएर आऊ
बुल डोजरले भत्काउन नसकेको
एउटा छाती बाँकी छ
प्रिय जेनजी !
जे छ, त्यो जोगाउन आऊ
‘दास’ बाँचेर ‘आस’ पलायन हुनु हुँदैन ।
जाँदाजाँदै
क्यालेन्डरका अङ्कहरूले
यसरी नै गरिरहेको छ एउटा आग्रह
देशप्रेमीहरूसँग प्रत्येक दिन
आऊ युद्धविराम गरेर बसेको
एउटा गोली पनि बाँकी छ ।
