logo
२०८० चैत्र १६ शुक्रवार



हास्यव्यङ्ग्यका मणि

शनिवार |


हास्यव्यङ्ग्यका मणि


सुकृत नेपाल

ताप्लेजुङका भरतमणि पौडेल यतिबेला हास्यव्यङ्ग्यका मणि भएर उदाउनुभएको छ । उहाँले हालै सम्पन्न ‘कमेडी च्याम्पियन सिजन–२’को उपाधि पनि जित्नुभयो । घरबेटी र डेरावालबीचको प्रहसनदेखि नेताहरू गोकुल बाँस्कोटा, महन्त ठाकुर, रामनारायण बिडारीसम्मका क्यारिकेचरले उहाँको चर्चा सुरु भएको थियो । सबैभन्दा चर्चित प्रस्तुति त पूर्वयुवराज पारसको क्यारिकेचर थियो ।
भरतमणि आफू स्ट्यान्ड अप कमेडीमा केन्द्रित रहेको बताउनुहुन्छ । उहाँ भन्नुहुन्छ, “सबै कुरा क्यारिकेचरको मात्र होइन । मेरा प्रस्तुतिलाई दर्शकले मन पराइदिनुभयो र म विजेता भएँ । देश तथा विदेशबाट भोट दिनुभयो । मैले उत्कृष्ट २४ मा पुगेपछि हरेक साता राम्रो गर्ने कोसिस गरँे । कुनै साता मेरो प्रस्तुति तल त कुनै बेला माथि भयो होला तर मैले एकनासले सबै कार्यक्रममा उत्कृष्ट प्रस्तुति दिने कोसिस गरेँ ।”

 क्यारिकेचर भनेपछि हुरुक्कै
सानै उमेरदेखि नै गाउँघरमा भेटेका मान्छेको क्यारिकेचर गर्न खुब रमाइलो लाग्थ्यो भरतमणिलाई । २०६७ सालमा एसएलसी दिएपछि उहाँको त्यो रहर अझै झाङ्गिँदै गयो । पछिल्ला दस वर्ष यसैमा बिताइरहनुभएको छ उहाँ । २०५२ सालमा ताप्लेजुङमा जन्मनुभएका भरतमणिको बाल्यकाल गाउँमै बित्यो । दुःख थियो तर त्यो दु.खलाई उहाँले आफ्नै ढङ्गले बिताउनुभयो । त्यही दुःख, अभाव र गाउँले परिवेशले हास्यव्यङ्ग्यका लागि उहाँलाई धेरै विषय पनि दियो र जीवनबारे उहाँको बुझाइ फराकिलो बन्यो ।
उहाँ भन्नुहुन्छ, “गाउँमा मेरो दिनचर्या पनि अरूको जस्तै गरी बितेको हो । सामान्य परिवारमा जन्मिएर हुर्केको हुँ । ७ कक्षासम्म श्री युवा वर्ष निम्नमाध्यमिक विद्यालयमा र ८ कक्षादेखि श्री कञ्चन एकेडेमी विद्यालयमा पढेँ । एसएलसी दिँदा अङ्ग्रेजीमा फेल भएँ । अहिले पनि म अङ्ग्रेजीमा कमजोर नै छु । स्कुल पढ्दादेखि नै स्टेजप्रतिको मोह बढ्दै गयो । स्कुलमा आयोजना हुने अतिरिक्त क्रियाकलापमा पनि सरिक हुन थालेँ । शिक्षकले त्यो बेला दिनुभएकोे हौसलाले आज पनि प्रेरणा मिलेको छ । उहाँहरूले मलाई स्टेजमा लगेर क्यारिकेचर गर्न लगाउनुहुन्थ्यो । यसरी नै यो क्षेत्रमा मेरो यात्रा सुरु भएको हो ।”
ताप्लेजुङकै भानु जन उच्च माध्यमिक विद्यालयमा कक्षा ११ मा पढ्दा नै उहाँले एफएममा हास्यव्यङ्ग्य कार्यक्रम चलाउन थाल्नुभयो । पढाइभन्दा हास्यव्यङ्ग्यमै रमाउन थालेपछि कक्षा ११ मा चारवटा विषयमा गोल खानुभयो । यही गोलले उहाँमा पढाइप्रति वितृष्णा जाग्यो । एक वर्ष त पढाइ नै छोड्नुभयो ।
जिन्दगीमा अब पढ्न सक्दिनँ भन्ने उहाँलाई लागिसकेको थियो तर काठमाडौँ आएपछि पढ्नुपर्छ भन्ने पनि महसुस भयो र पुनः पढाइलाई उहाँले निरन्तरता दिनुभयो । ११ र १२ कक्षा ब्रिलिएन्ट बहुमुखी क्याम्पसमा पढेर लगातार पास गर्नुभयो र स्नातक तह जीपी मेमोरियल कलेजमा पढ्नुभयो ।

एफएममा काम
उहाँको हास्यव्यङ्ग्य विद्यालय र सार्वजनिक कार्यक्रममा मात्र होइन, ताप्लेजुङको एफएमबाट पनि प्रसारण हुन थाल्यो । एफएमले दिएको त्यो अवसर भरतमणिका लागि प्रगतिको खुड्किलो बन्न पुग्यो । तमोर एफएममा २०६७ सालदेखि उहाँ आबद्ध हुनुभयो । गाउँघरमा भर्खरभर्खर एफएम खुल्दै थिए । आममानिस टेलिभिजनको तुलनामा एफएमसँगै अभ्यस्त थिए । अहिले टेलिभिजन, पत्रपत्रिकाको जति क्रेज छ, त्यतिबेला गाउँमा एफएमको पनि त्यस्तै क्रेज थियो । एफएमसँगको सम्झना उहाँ यसरी पोख्नुहुन्छ, “त्यतिबेला एफएमको कार्यक्रमले पूर्वीभेगमा मलाई राम्रसँग चिनायो । यही कारण म स्टेजमा पनि जान पाउँथेँ । मैले ‘टेन्सन फ्री’ भन्ने कार्यक्रम त्यो बेला एफएममा चलाउँथे । यही व्यस्तताले पढाइतिर ध्यान पुग्न सकेन ।”

काठमाडौँ प्रवेश
एफएममा काम गर्दागर्दै भरतमणिका सम्बन्ध फराकिला बन्दै गए । काठमाडौँ आउने अवसर मिल्यो । तमोर एफएमका अध्यक्ष रमेश बराल र उपाध्यक्ष पासाङ शेर्पा लगायतले उहाँलाई काठमाडौँबाट प्रसारण हुने तमोर एफएममा काम गर्ने वातावरण मिलाइदिनुभयो । स्टुडियो मित्रपार्क चावहिलमा थियो (अहिले छैन) । त्यहाँ लामो समय उहाँले काम गर्नुभयो र त्यहाँ काम गर्दागर्दै मनोज गजुरेलसँग रेडियो नेपालमा ‘धर्ती आकाश’ भन्ने कार्यक्रममा अवसर जु¥यो । त्यसपछि मनोज गजुरेलसँगै गाईजात्राको पनि एक÷दुई भागमा उहाँले आफ्नो हास्यव्यङ्ग्य प्रस्तुति दिनुभयो । सङ्घर्षको बेला काम सानो–ठूलो भन्ने नै नहुने उहाँको अनुभव छ, “म सङ्घर्ष गरेर नै यो क्षेत्रमा आएको हुँ । सङ्घर्षको बेला कसले राम्रो रोल दिन्छ भनेर हिँड्ने होइन । भद्रगोल भन्ने सिरियलमा पनि अभिनय गरेँ । भद्रगोलमा अभिनय गर्ने अवसर मलाई हरिश निरौला (ककरोच)ले जुराइदिनुभएको थियो । त्यहाँ पनि मैले सानो सानो भूमिकामै भए पनि दुई वर्षजति काम गरेँ । सुरुमा काठमाडौँ बस्दा मेरो आफ्नो कोठा पनि थिएन । म तमोर एफएमकै अफिसमा बस्थँे ।”

कमेडी च्याम्पियनको यात्रा
कमेडी च्याम्पियन पहिलो सिजनमा नै भरतमणिलाई सहभागी हुन मन थियो तर विविध कारणले गर्दा उहाँले निर्णय लिन सक्नुभएन । सिरियलमा काम थियो, पैसा थिएन । नाम भए पनि हुन्छ भनेर उहाँ त्यतैतिर दौडिनु भयो । सिरियलमा काम गर्दाखेरिका कतिपय सुखदुःखका अनुभव त कमेडी च्याम्पियन सिजन–२ कै लागि पनि विषय बन्न पुगे ।
आफ्नो यो यात्रा सम्झँदै उहाँ भन्नुहुन्छ, “अब मैले गर्न खोजेको चिज कहाँ देखाउने त ? अर्काले दिएको काम त आपूmले भनेअनुसार हुँदैन । एक मन त अभिनय सिकेर सिरियलतिर जाउँ कि भन्ने पनि लाग्यो । फेरि ‘स्ट्यान्ड अप कमेडी’ पनि गरिरहेको थिएँ । कहाँ छ त मञ्च भन्ने पनि भयो । त्यतिबेलै कमेडी च्याम्पियन सिजन–१ आयो । सिजन–१ मा जान खोजेको थिएँ तर त्यतिबेला आफ्नै युट्युब चलाइरहेको थिएँ । सिजन–१ का साथीहरू सुमन कोइराला (दले दाइ), सुमन कार्कीसँग सल्लाह पनि गर्थें ।” सिजन–१ मा सहभागी भएका साथीहरूको अनुभवले पनि भरतमणिलाई सिजन–२ मा केही सजिलो पनि भयो । हप्तैपिच्छे कन्टेट लेख्नुपर्छ, प्रेसर फिल हुन्छ, कार्यक्रम बीचमा नै छाडेर हिँडौँ हिँडौँ पनि हुन्छ । त्यतिबेला आफू संयमित भएर बस्नुपर्छ भनेर सिजन–१ का साथीहरूले उहाँलाई सुझाव दिनुभयो । त्यसपछि यो क्षेत्रमा केही गरेर देखाउनुपर्छ भन्न उहाँलाई लाग्न थाल्यो ।
कार्यक्रमको प्रस्तुतिका क्रममा भएको डर उहाँ अहिले पनि सम्झनुहुन्छ । “सुरुसुरुका दिन त रातोपिरो भएर जजका अगाडि बोल्न पनि मलाई गाह्रो हुन्थ्यो । फेरि छनोट भइन भनेँ के गर्ने होला भन्ने पनि लाग्थ्यो । बल्लबल्ल छनोट भइयो तर दुई÷चार जनाको अगाडि हँसाउन मलाई गाह्रो हुने । धेरै जना भयो भने मात्र हँसाउन सजिलो लाग्ने मलाई । २४ जनाको छनोटबाट नै सबैले ‘नोटिस’ गर्न थाल्नुभयो । २४ जनामध्ये ‘पर्फमर अफ राउन्ड’ पनि पाएँ । यसले फेरि केही त गर्नुपर्छ भन्ने दबाब बढायो ।” भरतमणिले दिनुभएको दर्जनौँ प्रस्तुति उत्तिकै राम्रा थिए तर धेरैले घरबेटी र भाडामा बस्नेको समस्याबारे बनाइएको कन्टेन्ट मन पराइदिनु भयो । घरबेटीले भाडामा बस्नेलाई कस्तो व्यवहार गर्छन् भन्ने कुरा यसमा देखाइएको छ । यस्तै भरतमणि पत्रकारको समस्याबारे जानकार नै हुनुहुन्थ्यो । पत्रकारका विषयमा व्यङ्ग्य गर्नेभन्दा पनि आफैँ नै पत्रकार भएर प्रस्तुति दिनुभयो । दर्शकले यसलाई पनि एकदमै रुचाउनुभयो । यसपछि उहाँले एलियनको प्रस्तुति दिनुभयो तर यो प्रस्तुति अलि खस्कियो ।
पारस शाह बन्नका लागि भने भरतमणिले डेढ वर्षअघि नै सोच बनाउनुभएको थियो । उहाँले पारसको हाउभाउ र बोली दुरुस्तै उतार्नका लागि सुरुमा उहाँका अन्तर्वार्ताहरू खोजीखोजी हेर्ने थाल्नुभयो । तयारीबारे उहाँले भन्नुभयो, “यो प्रस्तुतिका लागि मैले उहाँको बोल्ने, हिँड्ने, नाच्ने सबै शैलीलाई सूक्ष्म रूपमा अध्ययन गरेको थिएँ ।”

 

यो समाचार पढेर तपाईलाई कस्तो लाग्यो?