लुकेका पहाडहरूको प्रश्न

सूर्य, संसारकै दृष्टिमा छ

तर छैनन् धरतीका कुनाकाप्चा

उही सूर्यको दृष्टिमा

सिंहदरबार आफूलाई सूर्य ठान्छ

र त देख्दैन कुनाकाप्चाहरू कहिल्यै !

युगौँ युगदेखि लुकेका पहाड

लुकिरहेका हजारौँ पहाडहरू

छेलिएकै छन् आजपर्यन्त

सिङ्गापुर बनाउने शासकहरूका दृष्टिमा ।

बाध्य छन्, विवश छन् उनीहरू

अँध्यारोमा सल्बलाउन

अभिशप्त छन् सुम्सुम्याउन

जूनको शीतल अनि घामको न्यानो 

तर कहिले ? प्रश्न सधैँ अनुत्तरित बनिदिन्छ ।

न विकासको ‘ब’, न समृद्धिको ‘स’

न बजेटको ‘ब’, न न्यायको ‘न’

केही छैन, केही पाउँदैनन् कहिल्यै

निरक्षर लुकेका पहाडहरू

न गर्छन् माग, न दिन्छन् दबाब

न आन्दोलन थाहा छ, न छ धर्ना

सादगी ती पहाड सन्तोकी छन् सधैँ सधैँ ।

पर्खिए पञ्चायतपछिको प्रजातन्त्र पनि

लडे र ल्याए लोकतन्त्र, गरे गणतन्त्रमा गौरव

भएन तर पूरा देश समृद्ध बनाउने सपना

दसकौँदेखि गुम्सिएका उनीहरूमा

देखिरहेछु बिस्फोटको सम्भावना

त्यसैले सायद जुर्मुराउन थालेका छन्

र त सबक सिकाउँदैछन् अचेल

सत्ता सम्हाल्न जानेहरूलाई ।

बिर्सिएका छैनन् लुकेका पहाडहरूले

सियो बनेर आउने र फाली बनेर जानेहरूलाई

किनकि हेर्नुछैन अब तिनलाई हिटलरका अनुहार पनि ।

ओ यस देशका ‘महाशय’हरू !

सुन, तिमीलाई सिंहदरबार छिराउने पहाडहरू

तिमीलाई संसद् अनि सत्तामा पु¥याउने पनि पहाडहरू

नबिर्स बरु न्याय देऊ, विकास अनि समृद्धि देऊ

नत्र बाल्नेछन् राँको ।